Emmek doğuştan getirilen refleksif bi davranıştır. Bebekler yaşam içgüdüleriyle doğarlar.Bu sebeple yanağına değen herseyi ağzına katmaya çalışırlar. Çocuklar anne karnındayken bile parmak emerler. Doğumdan sonraki 1-2 yıl bebekler refleks olarak her şeyi ağızlarına götürürler. Doğal olarak parmak emmek isteyebilir.
1 yaş sonrası bebek gözlenmeli ve parmak emmeyi tetikleyen durumlar tespit edilmelidir. Çocuğa olumsuzlukları anlatılmalı ancak baskı yapılmamalı, cezalandırılmamalıdır.
Parmak etmenin temelinde anne-çocuk ilişkisinde yetersizlik ve çocukta güven duygusunun gelişmemiş olduğununa ilişkin görüşler vardır. Eğer parmak emen bir çocuğunuz varsa anne(bakıcı)-çocuk ilişkisine dikkat edilmeli, çocuğa baskı ve şiddet uygulanmamalıdır. Çocuğa elleriyle yapabileceği uğraşlar sunularak parmağını emmesi engellenmeye çalışılabilir.
Parmağını emen çocuğun ağız ve diş yapısında bozulmalar oluşur. Emdiği parmağı yeterince gelişemez ve diğer parmaklarına göre küçük kalır, bedensel yetersizlik oluşur. Eger 3 yaşından büyük çocuk hâlâ parmak emiyorsa uzmandan destek alınmalıdır. Ne kadar erken müdahale edilirse davranışın ortadan kalkması o kadar kolay olur.
Sağlıcakla kalın.
Ayşegül TETIK BANKOĞLU
Psikolojik Danışman-Aile Danışmanı
